Filipiny 2017 - Siquijor - Wyspa ognia :)

   Przyszła pora na kolejny etap naszej podróży. To będzie Siquijor.

  Kiedy hiszpańska ekspedycja, którą kierował Miguel López de Legazpi, dotarła w 1565 roku do wybrzeży wyspy Siquijor, oczom żeglarzy ukazały się drzewa molave, których korony rozjarzone były tysiącami świetlików. Hiszpanie nazwali wyspę Isla del Fuego (Wyspa Ognia), a nazwa ta pozostaje aktualna do dzisiaj, nie tylko ze względu na świetliki, ale całą magiczną atmosferę Siquijor czyli "podobno" raj na ziemi 😊

   Żeby się tam dostać z Tagbilaran - kupujemy bilety na prom Ocean Jet. Cena biletu to 700 peso do Dumaquete i 210 peso z Dumaquete do Siquijor. Bilet jest łączony i nie ma potrzeby wysiadania z promu. My kupujemy bilety za pośrednictwem hotelu i płacimy o 100 peso więcej. Z hotelu zabiera nas bus i jedziemy prosto do portu - jest upał! Tak to już w naszej podróży jest - w czasie transferów prawie zawsze mamy piękną pogodę, a na miejscu...bywa różnie 😒

    Mimo, że mieliśmy już bilety trzeba było swoje odstać w kolejce żeby nadać bagaże - płaci się za to osobno. Za dwie osoby zapłaciliśmy chyba 300 peso. Potem trzeba jeszcze stanąć w następnej kolejce do Area Fee - żeby móc wejść do terminala też trzeba zapłacić 20 peso.
Na biletach każdy ma swoje wyznaczone miejsce. Czytałam wcześniej, w innych relacjach, że trzeba wziąć jakieś ciepłe ciuchy bo klimatyzację na promach włączają na maxa. Ja nie musiałam się ubierać, nie było mi zimno, ale już Malginia z mężem /którzy siedzieli dalej i bezpośrednio pod nawiewem/ zmarzli okrutnie! Na nic zdały się polary i szale - nawiew był wyjątkowo sprawny 😊

Osoby, które palą wychodziły na tył promu - tam można było sobie puścić dymka

    Po ponad dwóch godzinach dopłynęliśmy do Dumaquete - tam część osób wysiadła, inni wsiedli i popłynęliśmy dalej. Po ok. 45 min. dopłynęliśmy do Siquijor.

    To zdjęcie, które wstawiłam wyżej chyba jest z dnia, kiedy wypływaliśmy z Siguijor, bo niebo jest niebieskie, a nas przywitał tradycyjnie deszcz 😐
Pierwsze co rzuciło mi się w oczy po zejściu z promu: na wyspie jest zakaz palenia w mięjscach publicznych!!!

Od razu kupiliśmy bilety powrotne do Dumaguete.

Przy porcie stoją już gotowi zabrać nas tricyklowcy i kierowcy busów. Targować się trzeba!!!

Zamówiliśmy busa do Hotelu White Villas Resort za 400 peso /200 za parę/

   Hotel White Villas Resort kameralny, pokoje fajne, brak lodówki!, basen, przy plaży...było ok 😊 I jak wszędzie...prawie wszędzie - przemiłe dziewczyny pracujące w restauracji!

I widok z naszego balkonu

Nasz balkonik

I restauracja

W życiu nie widziałam takich okazów! 😮

Niektóre zdjęcia są w słońcu bo następnego dnia mieliśmy przepiękną pogodę - WRESZCIE!!! 😎

No to się prażymy!

    Leżakow było tam bardzo mało, zaledwie kilka na plaży, ale na krzesełkach też nie było źle. Zachłysnęliśmy się tym słońcem i nic nam nie przeszkadzało.

   Plaża przy tym hotelu jest długa i w miarę szeroka. Na zdjęciach wygląda pięknie, ale niech Was nie zmyli to co widzicie 😖 Piasek to nie piasek tylko jakby zmielona rafa - na boso radzę nie chodzić. Wykąpać się też raczej jest trudno, ponieważ przy brzegu jest muł - stopy zapadają się...nieprzyjemne uczucie.

Dzieciaki /i nie tylko/ mają frajdę 😂

Hehe...no plamy nie dał i jakoś na tej linie się utrzymał 😂😂😂

próbowałam, ale...na próbach się skończyło 😉

wolę jednak tak 😉

Idziemy dalej obserwując pracę miejscowych

   Ten człowiek bardzo długo pływał, miał do siebie przywiązany pojemnik, nie wiem co do niego zbierał - jeżowce? muszle?

   Niektórzy chodzili tak zamaskowani

   Idziemy dalej i nagle.... 😮

   Pewnie ktoś podgląda co porabiają królowie na San Escobar 😂
Potem natknęliśmy sie na ludka

  Ale zaraz zaraz...co on ma między nogami? 😉 I to się rusza!!!

   Bardzo fajnie się spacerowało po tej plaży - i jak widać nie tylko nam 😵

Po plaży, nie tylko tej - po wszystkich plażach biegało bardzo dużo psów

   Upatrzyliśmy sobie jedną sunię - najbardziej wychudzoną i codziennie dostawała od nas jedzonko. Resztek z naszych posiłków było za mało więc mąż codziennie kupował puszke mięsną. Wyobraźcie sobie sytuację...kupiliśmy puszkę, ale trzeba było ją otworzyć - nie było czym. Siedzieliśmy w hotelowej restauracji i mąż zapytał się czy może ktoś pomóc w otwarciu - no problem 😊 Pani zabrała puszkę na zaplecze, po chwili przyniosła otwartą i mówi, że zaraz sztućce przyniesie 😅 Zaczęliśmy tłumaczyć, że to dla psa... 😂😂😂 Chociaż przez kilka dni sunia nie chodziła głodna 😊 Tuż obok naszego hotelu byli inni Polacy - poprosiliśmy żeby zaopiekowali się tą sunią gdyż zostawali tam o kilka dni dłużej.

   Zastanawiałam się jak to z tymi psami jest. Biega ich wszędzie bardzo dużo, ale nie widziałam żeby je ktoś przeganiał. W większości są wychudzone. Te bardziej wypasione są po prostu sprytniejsze. Wszystkie są do siebie podobne i wystarczy, że któryś czymś się różni - ma dłuższą sierść, inną barwę...od razu ma też brzuch większy bo staje się pupilkiem turystów. Te niczym nie wyróżniające się są baaardzo chude.
Mąż zaczął szperać w internecie i przeczytał, że niestety - na Filipinach ludzie też jedzą psy. Jest to nielegalne i praktykowane w niektórych miejscach.

   Ja wiem, że świat jest wielki i bardzo różnorodny. Po to go zwiedzamy żeby min. poznawać inne kultury i zwyczaje. W innym miejscu to my jesteśmy gośćmi i nie pozostaje nam nic innego jak tylko obserwacja. Czasem aż się gotuje w nas z oburzenia i ja to rozumiem. Z jedzeniem psów jednak nigdy się nie pogodzę bo ja psy po prostu lubię 😊 Zarodka kaczego /Baluta/ który jest przysmakiem na Filipinach też nie zjem, robaków też...ale inni to jedzą bo zostali tak wychowani.
Pamietam jak w Tajlandii nasz kierowca specjalnie jechał na targ żeby kupić mięso szczura dla żony - było ono droższe od kurczaka ... Zresztą - można na ten temat dyskutować w nieskończoność.

A teraz jeszcze pomęczę Was plażowymi klimatami

Przy plaży można wynająć takie chatki

Jak zwykle mieliśmy ubaw z obserwowania Chińczyków? Japończyków? - nie rozróżniam ich 😂
Przypominam, że woda po kolana...

   Przy hotelu, czasem na plaży, czasem w wodzie /zależy od poziomu wody/ ustawiona jest platforma. Świetny pomysł! Korzystaliśmy z niej przede wszystkim do scenerii zachodów słońca bo zachody tam były przepiękne!!! W ciągu dnia można wypić sobie tam wypić drinka czy piwo 😊

Teraz będzie kolorowo 😃

   Któregoś dnia obudziłam się po 5 rano, wyszłam na balkon...co to jest??? W morzu gdzie była woda jakieś pagórki. Złapałam aparat i lecę na plażę....a to zwykły odpływ był 😉

    Wieczorem pojechaliśmy do Bah'a Baru. Pracuje tam Polak - Rafał Baran, który od dwóch lat mieszka na Filipinach i jak sam powiedział: kiedyś rodzice zastanawiali się kiedy wróci - teraz już się pytają: czy w ogóle wróci? 😉 Rafał prowadzi bloga "szukającprzygody" i z jego porad również korzystałam przed wyjazdem. Okazał się bardzo miłym, młodym człowiekiem, spędziliśmy wspólnie wieczór. Bah'a Bar to bardzo urokliwe miejsce, szczerze je polecam 😊
Część zdjęć będzie z następnego dnia gdyż ponownie odwiedziliśmy tą restaurację w drodze na wycieczkę po wyspie.

Muzyka na żywo...jest klimacik 😊

   W tych dwóch ogromnych drinkach jest po 7 gatunków alkoholu 😲 Na ścianie wisi tablica i narodowość osoby, która zamawia tego drinka jest na niej wpisywana - Polacy oczywiście prowadzą!!! 😆  Drinki wielkie i porcje też ogromne!

    Można w tym miejscu odpocząć i naprawdę się odprężyć.

    Fajnie jest pomoczyć się w hotelowym basenie czy pospacerować po plaży, szczególnie jeśli słońce w końcu świeci, ale ta wyspa oferuje o wiele więcej! 😊
Siquijor nie jest dużą wyspą i przede wszystkim polecam pobyt na niej osobom, które szukają ciszy i spokoju.
Urzekło nas tam wszystko - piękne krajobrazy, widoki na doliny porośnięte palmami, małe wioski, morze, spokojny tryb życia, przemili i pomocni nieznajomi ludzie. Można tutaj naprawdę odpocząć, a przy okazji nie zanudzić się.

   Podobno na wyspie mieszkają szamani, którzy z pomocą złych czy dobrych duchów są w stanie uleczyć człowieka ze wszytkiego - nie sprawdzałam czy tak jest naprawde 😉
Ze względu na bardzo dobry stan dróg wyspę można spokojnie objechać samemu na skuterze, ale my na skuterkach trochę nie za bardzo... smiech więc na kolejny dzień umówiliśmy się z kierowcą tricykla i pojechaliśmy na całodniową wycieczkę 😊

Rano, po śniadaniu kierowcy już na nas czekają 😊 Ubrani w biało czerwone koszulki 😃

    I zaczynamy naszą eksplorację Siquijor 😃 Częściowo zdajemy się na wybór naszych kierowców. Na pierwszy ogień idzie słynna Paliton Beach. Z naszego hotelu nie jest tam daleko, jechaliśmy może 15 minut.

   Sama plaża...hmm...ładna, ale ładny tylko mały kawałek. Wszerz ktoś zawiesił sznurek - prywatna jest? Można tam wchodzić? Pojedynczych ludzi widać więc i my przechodzimy pod sznurkiem

    Na drugiej strony plaży rybacy sprzedawali świeżo złowione ryby

    Pochodziliśmy sobie troszkę po tej plaży, potaplaliśmy się w wodzie i poprzyglądaliśmy się rybakom. Plaża ładna, ale jakoś szału nie było 😉

    Z Paliton Beach pojechaliśmy w stronę Lazi /na mapach google miejscowość ta widnieje jako Łazy/ 😉 Fajna pomyłka 😊

Po drodze zatrzymaliśmy się jeszcze przy Bah'a Bar - zdjęcia wkleiłam wyżej. Chciałam zobaczyć jak to miejsce wygląda na dnia. Pomachaliśmy Rafałowi, który już intensywnie pracował 😊 Potem mijaliśmy słynny Coco Grove Beach Resort. Może uda nam się na chwilkę zerknąć do środka? Pani w recepcji pozwoliła nam chwilkę pokręcić się w okolicy basenu.

    Okolice basenu prezentowały się całkiem całkiem... 😊 Dalej już nie zapuszczaliśmy się

    Jedziemy dalej. Kolejny punkt programu to magiczne stare drzewo (Century Old Balete Tree). Drzewo ma podobno ponad 400 lat. W jego cieniu można usiąść, zamoczyć nogi w wodzie, w której głodne rybki obskubią nasze stopy z martwego naskórka 😉 Ta przyjemność kosztuje 10 peso.

W tym miejscu stoi kilka straganów, a w nich misz masz...

Jedziemy dalej. Jakieś wzniesienie, zakręt i piekny widok! No i jak sie nie zachwycać tą wyspą?

   Tylko słonko sie gdzieś znowu schowało 😒 Zatrzymaliśmy się, powspinaliśmy się na jakieś pagórki i nagle...pac! Ktoś leży! No jak to kto...mój ślubny leży 😉 dzielnie trzymając rękę z aparatem w górze...całe szczęście! Ale coś jest nie tak... ręka cała zadrapana, palec jakiś taki grubszy się zrobił...nie fajnie 😢

   Z palcem walczyliśmy przez kilka dni /podkradałam ocet w restauracji/ 😉 ale krzywy jest do dzisiaj

   Kolejnym punktem naszej wycieczki jest San Isidro Labrador Parish Church w Lazi. Jest to jeden z najstarszych kościołów na Filipinach.

    Trzeba zaznaczyć, że Filipiny to chrześcijański bastion Azji. Podaje się, że aż 81 % mieszkańców tego kraju, to katolicy. Swoją wiarę manifestują wszędzie! Pokazałam wcześniej zdjęcie strażnika z ogromnym krzyżem na piersiach 😉 Zdjęcia Marki Boskiej, figurki, obrazy można spotkać wszędzie - w sklepach, w dość często spotykanych kapliczkach...i dlatego byłam bardzo zaskoczona stanem w jakim zastałam ten kościół. Wymaga bardzo poważnego remontu, w dachu widać było dziury a w środku fruwały ptaki.

   Czas na wygłupy 😉

    Kościół został zbudowany za czasów hiszpańskich w 1884 roku z miejscowego koralowca i widać to szczególnie na zewnątrz, w miejscach gdzie odpada tynk

    Z Lazi jedziemy nad wodospad Cambugahay, który jest jednym z symboli górzystej wyspy. Krystalicznie czysta woda zachęca do schłodzenia się.

   Przy zejściu znajduje się parking i za każdy skuter czy tricykl trzeba zapłacić chyba 10 peso. Żeby zobaczyć wodospad trzeba zejść po duuużej ilości schodów. Z zejściem nie było problemów, ale z wejściem…

   Wodospad jest trzypoziomowy i każdy ma swój basen.

   Można się tam wykąpać i poskakać 😉 Za skok jednak trzeba zapłacić 50 peso

I kolejny poziom

Skoków nigdy dość...

    Pora wracać, ale żeby dostać się do tricykla trzeba pokonać te nieszczęsne schody 😮
Nie wiem ile tych schodów tam jest, zaczęłam dzielnie, spokojnie, co chwila oddech, odpoczynek...nagle widzę jak truchtem biegnie nasz kierowca - z uśmiechem na ustach minął mnie...no nie...dam radę! Pod koniec…. 😌

Jedziemy dalej...przez stary, dosyć ciemny las 😉 i nagle niepodzianka! Las się kończy nad plażą 😊
Znowu schody...

Niestety - słońca brak 😑 To plaża Kagusuan położona na wschodzie wyspy. Sama nazwa plaży mówi o tym, że tworzą ją drobne korale. To nie piasek tam leży tylko jakby zmielone korale.

   Plaża jest długa, odosobniona, brak tu tłumów, ale również brak jakiegokolwiek zaopatrzenia 😉 Jeśli nie przywieziesz ze sobą picia - będziesz spragniony 😊 Wyobrażam ją sobie w słońcu...nam tradycyjnie nie było to dane

Kolejnym miejscem, które odwiedziliśmy to plaża Salagdong. Wstęp jest płatny - za trzy osoby w tricyklu zapłaciliśmy 75 peso.

Plaża podzielona jest na dwie części - jedną od promenady oddziela betonowa zapora.

Zdecydowanie lepiej prezentuje się druga część plaży

Pokazałam Wam lewą i prawą stronę tego miejsca, ale wszyscy jeżdżą tam ze względu na środek

    Na klifie zbudowano platformę, z której co odważniejsi skaczą do wody. Jest też zjeżdżalnia, ale wtedy kiedy ja tam byłam - była zamknięta.

   Byłam zaskoczona, że ludzie w tym dniu odważyli się skakać - wiał dosyć silny wiatr i fale były naprawdę spore. My aż tacy odważni nie jesteśmy 😉 Posiedzieliśmy troszkę na tej plaży, na obiad zjedliśmy fajną zupę /za 140 peso za dwie osoby/. Smaczna była 😊 Gdybym miała ocenić to miejsce to znowu będzie hmm... Tak jak wszystko na Filipinach - pomysł fajny, miejsce fajne, ale wszystko takie jakieś niedokończone... jakby w budowie. Podobno można gdzieś tam wynająć pokoje i zostać na dłużej.

   Objeżdżamy dalej wyspę i kolejna plaża - Tulapos Marine Sanctuary. W tym miejscu podobno jest fajna rafa i można pooglądać kolorowe rybki. Za snorkeling się płaci, ale gdzie? komu? Tam nikogo nie było!

I podobne spostrzeżenia jak przy poprzedniej plaży - miejsce malownicze, ale dosłownie zasyfione! Przy odpowiednim zarządzaniu ta plaża mogłaby być perełką... oceńcie zresztą sami.

   Chmury...chmury...nie chciały nas opuścić 😒 Świat wydaje się wtedy taki ponury...😓😓😓

Powolutku wracamy do domciu, ale po drodze zahaczamy jeszcze o Larenę i punkt widokowy.  Nasze tricykle na razie dają radę 

    Zaczynamy się tymi motorkami wspinać...wyżej...i wyżej... w pewnym momencie nasz motorek nie dał rady 😉 Musieliśmy wysiąść, nasz kierowca kilka razy zawracał, rozpędzał się i znowu...i znowu 😊 W końcu jest! Rozpędzony podjechał na samą górę, a my grzecznie jak te gęsi za nim...

    Na szczycie jest kopuła, pod którą schroniliśmy się bo zaczęło padać, a wiatr tak wiał, że mało nam głów nie pourywało! Jest tam też kawiarenka, w której WRESZCIE!!! napiłam się pysznej latte

Droga, którą wdrapywaliśmy się na górę

   Po kawce niestety już słonko bardzo się zniżyło

   Jest już późno i wracamy do hotelu, ale nagle stop - niespodzianka! 😊 Zatrzymaliśmy się jeszcze w /nie jestem pewna czy dobrze napiszę nazwę/ Mangrova Reserve Area.

Słońce już zachodziło

   I na tej atrakcji zakończyła się nasza wycieczka. W deszczu wróciliśmy do hotelu. To był bardzo udany dzień 😊

    Innego dnia wybraliśmy się do miasteczka Siquijor. Musieliśmy wymienić pieniądze w kantorze. Na miejscu pani pyta nas o paszporty - nie mamy...to nie możemy wymienić pieniędzy!
W końcu załatwiliśmy to inaczej - pieniądze wymieniliśmy na licencję naszego kierowcy tricykla, który na nas czekał 😉 Kilka zdjęć z miasteczka

   Nazajutrz około południa pojechaliśmy z kupionymi wcześniej biletami do portu. Czas płynąć do Dumaquete. Pogoda oczywiście żyleta!!! No tak...transfer 😉Słońce grzało jak oszalałe, ale wiał dosyć silny wiatr. W porcie tradycyjnie...dodatkowa opłata żeby się dostać do area fee + opłata za oddanie bagaży. Uff - możemy wejść do terminala. Zaglądamy na zewnątrz - naszego promu jeszcze nie ma. Po jakimś czasie zapowiadają, że będzie opóźnienie bo są wysokie fale i nasz prom jeszcze nie wypłynął z Dumaguete. Hmm... Siedzimy na krzesełkach, dyskutujemy, przed nami siedzą młodzi Filipińczycy... Po jakimś czasie komunikat: Prom, którym mieliśmy płynąć do Dumaquete odwołany! To prom firmy Ocean Jet i jest zbyt mały żeby poradzić sobie z wysokimi falami. Mamy oddać kupione wcześniej bilety i kupić inne - na prom firmy Montenegro, który jest tańszy, płynie dłużej, ale jest większy i z falami sobie poradzi. Młody Filipińczyk siedzący przed nami wstał, popatrzył się na nas i nagle; KURWA MAĆ!!! 😅😅😅 hahaha...trzeba było widzieć nasze miny 😉 Potem rozmawialiśmy z nim, podpowiadał nam gdzie na wyspie mamy się udać na autobus, gdzie wsiąść, gdzie wysiąść...miły chłopak 😊

I tak nam minął kolejny dzień...w porcie. Byliśmy świadkami jak jednemu turyście wiatr zwiał czapeczkę do wody - ten nie zastanawiał się długo, po prostu wskoczył do wody żeby ją wyłowić. Między statkami...no cóż...dał radę 😉

   Żegnamy się więc z Siguijor, w następnym poście opiszę nasz pobyt na Dumaguete.